De natuur als spiegel

 
 

Ervaringen

Stilte

In de tuin
voelt zich de stilte
zo diep als niets
anders dat
in zijn omvang
alle geluiden baart
en draagt
vogels
van mensen ook.
daar toeven
- in die stilte -
is
thuis

Hand

De lucht is doortrokken
van hen die
met vleugels de ruimte klieven
met geluiden stilte doorboren
onze ogen bewegen en
oren betasten

En hij kende hun genestel
het oefenen van het jonge grut

zijn hand
vertrouwd als de tak
- de mens natuur herworden -

Jongens, meisjes ook

zoekend het kleinste wezen
de hoogste gestalte
het stevige
het zachte
tekenend de bloemen
bewonderend de vruchten

Zij zag het blad van mais en zei
'wat is dat creatief!'.

Bloemen-water meisje

Met haar arm vol bloemen
gekleed in kleuren van die bloemen
liep zij dartelend naar haar huis
het meisje, dat
later water geven zal
aan de planten onder glas
wanneer ik er niet ben
en de zon fel schijnt.

Vleermuizen

Wanneer het duister
bezit gaat nemen van de bovenruimte
van de tuin
komt hij met zijn gefladder
en vliegt zijn cirkels,
de tweede voegt zich
een gezel, soms,
doet mee met de rondedans.

Ergens huizen zij
's nachts, soms,
hoor ik het geschuifel
vertrouwde huisgenoot,
andere slaaptijden.

Dimensies

'Ik ben de ogen van God'
sprak de bloem
in haar geelheid

Is het dan toch
dat Hij de natuur is
Christus,
het Boeddhalichaam,
Lao Zi?
En waarom was het de gele bloem
verwijzend ook naar de Centrale Zon
hoe wonderbaarlijk
(of duidelijk?)

Trilling in vorm

Mensen lopen
mensen staan
wij kunnen voelen
wat de tuin te zeggen heeft
over ons
staand
tussen de aarde
en de hemel
ons lijf
bewust zijn
geest in materie
trilling in vorm?